บรรยากาศที่ Fram Chokchai แอบมีรุปมาโชว์ด้วย

เอารุปรวมไปดูก่อนล่ะกันนะ (ทำไมเล็กจัง แฮะ)

ฟาร์มโคนม

ปัจจุบันฟาร์มโชคชัยได้รับการยอมรับว่าเป็นฟาร์มโคนมที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและการจัดการดีที่สุดแห่งหนึ่งในภาคพื้นเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้ มีจำนวนโคทั้งหมดในฝูงประมาณ 5,000 ตัว แบ่งเป็นแม่โครีดนมประมาณ 2,000 ตัว และอีก 3,000 ตัวเป็นลูกโคและแม่โคสาวที่รอเวลาที่จะเติบโตมาเป็นแม่โครีดนมเพื่อใช้ภายในฟาร์ม และจำหน่ายให้กับเกษตรกรรายย่อย ทั้งในและต่างประเทศในปีหนึ่งๆ ฟาร์มจะสำรองไว้จำหน่ายปีละประมาณ 500 ตัว ฟาร์มโชคชัยถือว่าเป็นฟาร์มแรกในประเทศกลุ่มเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ประสบความสำเร็จในการผลิตแม่โคนมเพื่อส่งออกไปยังต่างประเทศ เพื่อนำไป เป็นแม่พันธุ์ ปัจจุบันฟาร์มผลิตน้ำนมดิบได้วันละ 30 ตัน และมีค่าเฉลี่ยผลผลิตน้ำนมจากแม่โค 1 ตัวที่ประมาณวันละ 18 กก. / ตัว / วัน

พื้นที่

ฟาร์มโชคชัยมีพื้นที่ประมาณ 20,000 ไร่ CR เป็นอักษรย่อมาจาก “CHOKCHAI RANCH” ซึ่งเป็นชื่อเรียกสถานที่ตั้ง ของฟาร์มต่าง ๆ ซึ่งมีจำนวนทั้งหมด 5 ฟาร์มด้วยกันโดยในแต่ละฟาร์มมีบทบาทของเนื้องานที่แตกต่างกันไป ในแต่ละ ฟาร์มถึงแม้โดยแนวเขตจะไม่ติดกันระหว่างฟาร์มต่อฟาร์มแต่ก็อยู่ในรัศมีที่ห่างกันประมาณ 20 กิโลเมตร

CR 1 เนื้อที่ 3,100 ไร่ เป็นศูนย์การจัดการงานการเกษตรและอุตสาหกรรมเกษตร CR 2 เนื้อที่ 2,500 ไร่ เป็นแหล่งอาหารหยาบโดยเฉพาะการทำหญ้าแห้งCR 3 เนื้อที่ 5,300 ไร่ เป็นฟาร์มที่ใช้ในการเลี้ยงแม่โคสาวก่อนที่จะทำการรีดนม CR 4 เนื้อที่ 8,600 ไร่ เป็นแหล่งของอาหารหยาบรวมถึงการทำหญ้าแห้ง และข้าวโพดหมัก CR 5 เนื้อที่ 500 ไร่ เป็นแหล่งอาหารหยาบโดยเฉพาะการทำหญ้าแห้ง

ลักษณะโครงสร้างของดิน

หมายเหตุ:ดินเหนียว: เหมาะสำหรับการปลูกหญ้าที่ชอบน้ำขังดินร่วนเหนียว: เหมาะสำหรับการปลูกข้าวโพดดินร่วนทราย: เหมาะสำหรับการปลูกหญ้าที่ไม่ชอบน้ำท่วมขัง

พันธุ์โคนม

“CHOKCHAI FRIESIAN” เป็นสายพันธุ์โคนมที่ฟาร์มโชคชัยได้ทำการพัฒนาขึ้นมาให้เป็นแม่พันธุ์โคนมของฟาร์มโดย ต้นกำเนิดมาจากสายพันธุ์โคนม SAHIWAL และ HOLSTEIN FRIESAIN จากประเทศ NETHERLAND จากสายพันธุ์โคนมลูกผสมนี้ ทางฟาร์มได้ทำการพัฒนาต่อโดยคำนึงถึงสภาพสิ่งแวดล้อมและการจัดการภายในประเทศซึ่งแตกต่าง จากการจัดการในต่างประเทศให้สายพันธุ์โคนมของฟาร์มโชคชัยมีปริมาณการให้น้ำนมที่สูงและยังทนกับสภาพการจัดการ และลักษณะการเลี้ยงโคนมในแบบเอเชียอีกด้วย

ลองอ่านดูจ้า^0^

Apoisoncree

WilliamBlake1757-827

Iwasangrywithmyfriend :

Itoldmywrath, mywrath did end.

J'étais fâché avec le myfoe ;

Je l'ai dit que pas, ma colère s'est développée.

Et je l'ai arrosée en craintes,

nuit et matin avec mes larmes ;

Et je l'ai exposée au soleil avec mes sourires et avec les wiles trompeurs mous.

Et elle a accru jour et nuit,

jusqu'à ce qu'il alésage une pomme lumineuse ;

Et mon ennemi l'a vue éclat.

Et il a su qu'il était le mien,

et dans ma étole de jardin quand la nuit avait voilé le poteau ;

En matin heureux je vois mon ennemi tendu sous l'arbre.

ต้นไม้อาบยาพิษ
วิลเลียม เบลค (2300-2370)
ฉันอัดอั้นขึ้งโกรธเพราะโทษเพื่อน
ฉันรีบเตือนเพื่อนรักโกรธจักหาย
ฉันแค้นเคืองศัตรูไม่รู้คลาย
กลับเก็บไว้เพื่อโทสะจะเติบโต
ฉันรดน้ำความอาฆาตอย่างหวาดหวั่น
ด้วยน้ำตาที่หมายมั่นกลั่นโมโห
ให้แดดมันด้วยหน้างามยามยิ้มโชว์
พร้อมเล่ห์เหลี่ยมหลอกคนโง่ให้งมงาย
มันเติบโตทุกคืนวันเจ้าความโกรธ
จนช่วงโชติออกผลปลั่งสุกใส
ศัตรูฉันเห็นมันเข้าทันใด
เขารู้ได้เจ้าของมันคือฉันเอง
จึงปีนป่ายหมายขโมยมันจากต้น
ใต้เงามืดเขาสอยหล่นอย่างเร่งรีบ
เช้าตื่นนอนฉันแสนสุขลุกร้องเพลง
ผลสุกเปล่งฆ่าศัตรูร้ายใต้ไม้งาม

อ่านเผินๆ อาจจะดูเหมือนผู้พูดสนันสนุนให้ผูกอาฆาต พอแก้แค้นสำเร็จแล้วจะได้สะใจแต่ถ้าอ่านโดยละเอียดแล้วจะเห็นว่าแม้ท้ายที่สุด ศัตรูของเราจะได้รับผลของความโกรธแค้นของเราไปเต็มๆ (ด้วยการกินผลไม้แห่งความแค้นแล้วตาย) แต่คนที่หมกมุ่นและเจ็บปวดที่สุด ก็คือ ตัวเราเองที่ต้องมากัดฟัน บ่มเพาะความแค้นด้วยน้ำตา รอคอยจนกระทั่งมันเติบโตเต็มที่พร้อมจะเอาคืนคนที่ทำร้ายเรา หรือทำให้เราไม่พอใจ ในระหว่างนั้นศัตรูของเราไม่รู้เรื่องราวอะไรด้วยเลย เขาใช้ชีวิตอย่างปกติสุข ในขณะที่เราจมปลักอยู่กับความเจ็บปวดด้วยไฟแค้น และแน่นอนค่ะ ต้นไม้อาบยาพิษทั้งต้นก็งอกงามอยู่ในสวนของเราเอง ไม่ใช่ใครที่ไหน และก็ยังผลิดอกออกผลไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่เรายังมีโทสะนี้อยู่
ที่น่าสนใจก็คือ มนุษย์เรามักจะเลือกปฏิบัติกับมิตรอย่างหนึ่ง กับศัตรูอย่างหนึ่ง แม้จะเป็นประเด็นปัญหาเดียวกัน หากเกิดขึ้นกับเพื่อน เราจะสามารถต่อว่าหรือระบายออกไปได้อย่างตรงไปตรงมา เรื่องราวขัดข้องใจก็จะได้รับการคลี่คลาย ความโกรธก็จะหมดไป เปลี่ยนแปลงเป็นความเข้าใจแต่หากเรามีปัญหาหรือไม่พอใจศัตรูเมื่อไร เราจะเก็บงำเอาไว้ ปล่อยให้อารมณ์มันคุกรุ่นและเพิ่มพูนเป็นความอาฆาตพยาบาท บทกวีบทนี้ ในที่สุดแล้ว จึงเหมือนกับจะตั้งคำถามว่า “ในเมื่อความแค้นมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เรายังจะอยากเก็บความแค้นไว้ในใจอยู่อีกหรือ? “หากว่าเราปฏิบัติกับศัตรูเหมือนกับมิตร ชีวิตเราจะเป็นสุขกว่านี้หรือไม่? คำตอบก็อยู่ที่ใจของแต่ละคนแล้วล่ะค่ะ

วันนี้เราก็หาบทกวีดีๆมาให้เพื่อนๆได้อ่านกันบ้างแล้วเป็นไงบ้าง Ment ตอบกันบ้างนะ บายๆ

หุหุแอบมีรุปเพื่อนมาโชว์กันด้วย มาดูกัน

หุหุถ้าสามคนี้รู้เข้าต้องดีใจแน่เลยที่เราแอบเอารุปมาลง ๑^-^๑5555+

คราวหน้าจะเ ป็นครัยติดตามตอนต่อไปจ้า

Comète

Comète

En astronomie, une comète est un petit astre brillant du système solaire, dont l'orbite a généralement la forme d'une ellipse très allongée, et souvent accompagné d'une longue traînée lumineuse due à l'interaction entre la comète à vitesse élevée au voisinage du Soleil et le vent solaire.

Hale Bopp en 1997

Histoire

Une comète est un corps de forme irrégulière pouvant atteindre une dizaine de kilomètres de diamètre, elle est constituée de glace et de poussière. Les comètes étaient à l'origine un halo lumineux qui apparaissait épisodiquement dans le ciel, et qui était interprété, selon son aspect et la période historique, comme un signe de bon ou mauvais augure. En fait, elles ne deviennent visibles que quand elles se rapprochent du soleil, car elles réfléchissent sa lumière.
Elles se sont formées en même temps que le système solaire, dans ses régions froides, il y a 4,6 milliards d'années.
L'étude scientifique des comètes au XXe siècle a révélé leur vraie nature.

ประวัติวันวาเลนไทน์

อิอิ ไหนๆเราก็อัพเปนภาษาไทยและขออัพประวัติวันวาเลนไทน์ ภาคภาษาไทยหน่อยนะ แล้วคราวหน้าเราจะนำเสนอความรุ้ใหม่ๆมาให้เพื่อนได้อ่านกันอีกจ้า

The History of Valentine's Day
กุมภาพันธ์เป็นเดือนที่อบอวลไปด้วยความสุขการแสดงถึงความรัก ความห่วงใยถึงคนที่ เราปรารถนาดีและอยากให้เขามีความสุข และเป็นที่รับรู้กันทั่วโลกว่าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันแห่งความรักหรือ Valentine’s Day และวันนี้ยังมีคิวปิด หรือกามเทพ ซึ่งถือเป็นสัญลักษณ์ของ วันวาเลนไทน์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด คิวปิดเป็นบุตรของวีนัสและมาร์ส แต่ ชาวกรีกเรียกคิวปิดว่า อีรอส ภาพของ คิวปิดที่มนุษย์โลกปัจจุบันได้รู้จักก็คือภาพเด็กน้อยที่ถือคันธนูและลูกศร มีหน้าที่ยิงศรรักให้ปักใจคน ปัจจุบัน คิวปิดและธนูของเขากลายมาเป็น เครื่องหมายแห่งความรักที่เป็นที่รู้จัก มากที่สุด และความรักของเขามีกล่าวถึงบ่อยในภาพของ การยิงศรรัก ระหว่าง หัวใจสองดวงให้รักกัน เรียกกันว่า ศรรักคิวปิด เราจึงมาเล่าสู่กันฟังเกี่ยว กับประวัติความเป็นมาและความสำคัญ ของวันนี้กันค่ะ
เทศกาลวาเลนไทน์ เริ่มมีขึ้น ตั้งแต่ยุคที่จักรวรรดิโรมันเรืองอำนาจ ในยุคนั้น วันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี ถูกจัดให้เป็นวันหยุดเพื่อเป็นเกียรติแต่เทพเจ้าจูโนผู้เป็น จักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมัน นอกจาก นี้แล้วพระองค์ยังทรงเป็นเทพเจ้าแห่ง อิสตรีเพศและการแต่งงานและในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ เป็นวันเริ่มต้นเทศกาล เฉลิมฉลองแห่งลูเพอร์คาร์เลีย การ ดำเนินชีวิตของหนุ่มสาวจะ ถูกตัดขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง ในรัชสมัยของ จักรพรรดิคลอดิอัส ที่ 2 (Emperor Claudius II) แห่ง กรุงโรม พระองค์ ทรงเป็นกษัตริย์ที่มี ใจคอดุร้ายและทรงนิยม การ ทำสงครามนองเลือด ได้ทรงตระหนักว่าเหตุที่ ชายหนุ่มส่วนมากไม่ประสงค์จะเข้าร่วม ในกองทัพเนื่องจากไม่อยากจากคู่รัก และครอบครัวไป จึงทรงมีพระราชโอง การสั่งห้ามมิให้มีการจัดพิธีหมั้นและ แต่งงานกันในโรมโดยเด็ดขาด ทำให้ ประชาชนทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง และขณะนั้น มีนักบุญรูปหนึ่งนามว่า เซนต์วาเลนไทน์ หรือวาเลนตินัส ซึ่งอาศัยอยู่ในโรมได้ ร่วมมือกับเซนต์มาริอัสจัดพิธีแต่งงานให้กับ ชาวคริสต์หลายคู่ และด้วยความปรารถนา ดีนี้เองจึงทำให้วาเลนไทน์ถูกจับและระ หว่างนี้ก็ยังคงส่งคำอวยพรวาเลนไทน์ ของเขาเองขณะที่เขาเป็นนักโทษ เป็น ความเชื่อว่าวาเลนไทน์ได้ตกหลุมรักหญิง สาวที่เป็นลูกสาวของผู้คุมที่ชื่อจูเลีย ซึ่งได้มาเยี่ยมเขาระหว่างที่ถูกคุมขัง ในคืนก่อนที่วาเลนไทน์จะสิ้นชีวิตโดยการถูกตัดศีรษะ เขาได้ส่งจดหมายฉบับ สุดท้ายถึงจูเลีย โดยลงท้ายว่า “From Your Valentine” . วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 หลังจากนั้นศพของเขาได้ถูก เก็บไว้ที่โบสถ์ พราซีเดส (Praxedes) ณ กรุงโรม จูเลียได้ปลูกต้นอามันต์ หรืออัลมอลต์สีชมพู ไว้ใกล้หลุม ศพของวาเลนตินัส แด่ผู้เป็น ที่รักของเธอ โดยในทุกวันนี้ ต้นอามันต์สีชมพูได้เป็นตัวแทน แห่งรักนิรันดรและมิตรภาพ อันสวยงาม และคำนี้ก็เป็นคำที่ใช้มา จนถึงปัจจุบัน ถึงแม้ว่าเบื้อง หลังความเป็นจริงของวาเลนไทน์จะ เป็นตำนานที่มืดมัว แต่เรื่องราวยังคง แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกสงสาร ความ กล้าหาญและที่สำคัญที่สุดเป็นเครื่องหมาย ของความโรแมนติค จึงไม่น่าประหลาดใจ เลยว่าในช่วงยุคกลางวาเลนไทน์เป็นนักบุญ ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอังกฤษและฝรั่งเศส ต่อมาพระในนิกายโรมันคาทอลิกจึงเลือกให้ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันเฉลิมฉลอง เทศกาลแห่งความรักและดูเหมือนว่ายัง คงเป็นธรรมเนียมที่ชายหนุ่มจะเลือก หญิงสาวที่ตนเองพึงใจในวันวาเลนไทน์ สืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้
วาเลนไทน์ ในแต่ละประเทศจะมีประเพณีหรือการ ปฏิบัติที่แตกต่างกันบ้าง แต่โดยรวมแล้ว จะมีการเฉลิมฉลองและเป็นการแสดงถึง ความรักที่มีระหว่างกัน ต่อมาเมื่อความ เจริญก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีทางด้าน การพิมพ์เข้ามาเกี่ยวข้องมีการพิมพ์บัตร อวยพรโดยเข้ามาแทนที่จดหมายที่ เขียนด้วยลายมือ และปัจจุบันก็มีการส่ง บัตรอวยพรทางออนไลน์เพื่อแสดงถึงความ ก้าวหน้าของเทคโนโลยีสารสนเทศที่ช่วย ให้คนที่ต้องการแสดงความรักความห่วงใย ถึงคนที่รักได้อย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น ประวัติ วันวาเลนไทน์นี้ เป็นเรื่องที่เล่าต่อๆกันมา จนถึงปัจจุบัน เท่าที่ค้นหามาได้นี้เป็นเพียง หนึ่งในหลายๆเรื่องเท่านั้น แต่ไม่ว่าประวัติ ที่แท้จริง จะเป็นอย่างไรก็ตาม ใน ปัจจุบัน นี้เราได้ถือว่าวันวาเลนไทน์เป็น วันสำคัญวันหนึ่งในประวัติศาสตร์เลยที เดียว คุณสามารถส่งดอกไม้ ขนมและ การ์ด เพื่อบอกความนัยให้แก่คนพิเศษ ของคุณ วันนี้จะเป็นวันที่เราส่งความรู้สึก ดีๆให้แก่กัน...

เป็นไงกันบ้างเพื่อน ๆ เพื่อนก็ได้รู้ประวัติของวันแห่งความรักกันไปแล้วนะ อิอิ แล้วเพื่อนอย่าลืมติดตามล่ะว่าคราวหน้าเราจะอัพเรื่องอะไรอีก...

อิอิ Bye Bye (*0*)

ตำนานกามเทพ @^-^@

ในอดีตกาลนามมาแล้ว เค้าว่ากันว่า มนุษย์ทุกคนมีหัวใจด้วยกันทั้งหมดสองดวง แต่ยังมีเทวดาน้อยอยู่องค์หนึ่งซึ่งไม่รู้จักสิ่งที่เค้าเรียกว่าหัวใจ ด้วยความที่สงสัยว่าหัวใจนั้นมันเป็นอย่างไร เทวดาน้อยจึงได้ไปถามนางฟ้าผู้ที่ดูแลทางเข้าออกของประตูสวรรค์… “ท่านนางฟ้า โปรดบอกข้า หัวใจคืออะไร…?” “หัวใจ…ก็คือสิ่ง บริสุทธิ์ สวยงามที่สุดของมนุษย์ยังไงเล่า”“แล้วสิ่งที่เรียกมนุษย์อยู่แห่งใดล่ะ…?” “อยู่เบื้องล่างยังอีกฟากของประตูสวรรค์นี่ยังไงเล่า“ “เปิดประตูให้ข้าไปชมหัวใจของมนุษย์ได้มั้ย นางฟ้า…?” “มิได้หรอก มันผิดกฎของสวรรค์ เจ้ากลับไปซะเถอะ แค่เจ้ามาสนทนากับข้าก็ผิดมากเท่าใดแล้ว เจ้ารู้ตัวมั้ย เจ้าเทวดาน้อย” เทวดาน้อยทำทีว่าหันหลังกลับไป แต่ด้วยความที่อยากได้หัวใจมาครอบครองไว้เป็นของตน จึงได้นำคันศรธนูมา แล้วยิงไปที่นางฟ้าผู้รักษาประตูสวรรค์หวังจะให้นางฟ้านั้นสลบไป ในชั่วข้ามคืนนั้นเอง เทวดาน้อยแอบเปิดประตูสวรรค์แล้วบินไปยังโลกมนุษย์ กลางดึกของคืนนี้เป็นคืนที่เงียบสงบ มนุษย์ทุกคนต่างหลับกันหมดแล้วเทวดาน้อยจึงแอบบินเข้าไปในบ้านของมนุษย์ทุกคน แล้วไปเอาสิ่งที่เรียกว่า “หัวใจ” ของทุกคนบนโลกมนุษย์ มาคนละหนึ่งดวง แล้วนำลอยขึ้นไปบนสวรรค์ หวังจะขโมยกลับไปเป็นของตน แต่ระหว่างที่เทวดาน้อยกำลังกลับเข้าไป ปากทางของประตูสวรรค์ได้มีนางฟ้าและเทวดาแห่งความรักยืนกั้นอยู่ เทวดาน้อยเห็นดังนั้นจึงบินหนี แต่นางฟ้าองค์หนึ่งได้บินตามเพื่อมาแย่งหัวใจของมนุษย์ทั้งหมดมาไว้ แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อหัวใจทั้งหมดได้เกิดกระจายออก แล้วร่วงโปรยปรายไปยังบนโลกมนุษย์และได้เกิดการสลับสับเปลี่ยนเจ้าของหัวใจกันในค่ำคืนนั้นเอง… เทวดาน้อยถูกลงโทษด้วยการเป็นเด็กตลอดกาล และเปลี่ยนชื่อเป็นกามเทพให้อยู่บนโลกมนุษย์เพื่อตามหาหัวใจสองดวงของมนุษย์ที่ไปอยู่กับใครอีกดวงหนึ่ง ให้มาพบกันตลอดไป...

Noix de coco

Un cocotier avec des noix de coco


La noix de coco est le fruit du cocotier (Cocos nucifera), un des représentants de la famille des palmiers ou Arécacées.
Le fruit complet fait jusqu’à 30 centimètres de diamètre. Il comporte un extérieur lisse de couleur vert clair lorsque le fruit n'est pas mûr, tirant sur le brun à maturité. En dessous il y a une épaisse couche, brune et résistante, de fibres ligneuses caractéristique habillant le fruit tel qu'il est présenté en magasin. La taille habituelle de cette partie est de 5 à 15 centimètres. La couche interne du fruit, blanchâtre, est comestible. La noix de coco est riche en oligo-éléments et possède une bonne valeur nutritive.
Elle trouve probablement son origine dans la région indo-malaise (Indo-Malaya). L'explorateur Marco Polo les a décrites à travers ses récits de voyages. Elle est maintenant acclimatée dans la plupart des pays tropicaux.

Versailles

Versailles est une commune française, située dans le département des Yvelines et la région Île-de-France.
Ses habitants sont appelés les Versaillais.

Le nom de « Versailles » vient probablement du latin versare qui signifie verser, retourner. Le terme, daté du XIe siècle, aurait désigné à l'origine des terres labourées (retournées).Un versailles est en effet en vieux français est une terre défrichée. Ce mot a pour synonyme habituel essart, que l'on retrouve dans le nom de la commune Les Essarts-le-Roi non loin de Rambouillet. On trouve également ce terme avec une orthographe plus archaïque sous la forme versail. Néanmoins, la controverse relative à l'éthymologie du nom de la ville royale n'est pas complètement éteinte et d'autres explications ont été avancées:
- une origine germanique ou franque: "Warge" signifierait monticule et "allein" voulant dire isolé ; ce topomyme ferait donc référence à la butte Montboron, mais cette solution reste très contestée dans la mesure où elle ne résoud pas la question du pluriel de Versailles
- une allusion à un ancien droit forestier appelé en latin versagium
- une origine latine en référence à la principale caractéristique du lieu jusqu'au XVIIè siècle: la présence d'un moulin. Le verbe "vertere" donne au supin "versum" qui signifie tourner et "alae", ailes. Versaliis pourrait donc s'interprété comme tournelles ou "tourne-ailes".
La première mention attestée de Versailles date de l'an 1038. Un certain Hugues de Versailles "Hugo de versaliis" est cité dans une charte de l'abbaye de Saint-Pair de Chartres. Ce serait le premier seigneur connu de Versailles. Une deuxième allusion apparait en 1065 dans un acte par lequel un certain Geoffroy de Gometz fonda à cette date le prieuré de Bazainville, non loin de Houdan, qu'il donna à l'abbaye de Marmoutiers. Pour assurer des ressources régulières et suffisantes, il lui accorde plusieurs terres et privilèges, avec en particulier "trois prébendes à Versailles dont l'une se trouve in domino". De ces trois prébendes canoniales, on peut émettre l'hypothèse que celle "in domino" relevait du seigneur de Versailles, les deux autres de l'abbaye tourangelle.
Dans le système féodal de la France médiévale, les seigneurs de Versailles étaient subordonnés directement au roi, sans suzerain intermédiaire entre eux et le roi. Ils n’étaient pas alors d’un rang très important. À la fin du XIe siècle, le premier village s’était établi auprès d’un manoir médiéval et autour de l’église Saint-Julien. La paroisse Saint-Julien de Versailles est citée dans une charte de 1084. Son activité agricole et sa position sur la route de Paris à Dreux et à la Normandie en firent un village prospère, surtout à la fin du XIIe siècle connu comme le « siècle de saint Louis », qui fut une période de prospérité dans le nord de la France, marquée par la construction des cathédrales gothiques. Le XIVe siècle apporta la peste noire et la guerre de Cent Ans, avec leurs cortèges de mort et de destruction. A la fin de la guerre de Cent Ans, au XVe siècle, le village commença à se reconstruire avec une population de seulement 100 habitants.
Au XIVe siècle, Gilles de Versailles exerce la charge de bailli du roi.
En 1561, Martial de Loménie, secrétaire d’État aux finances du roi Charles IX, devint seul seigneur de Versailles. Il obtint l’autorisation d’établir quatre foires annuelles et un marché hebdomadaire le jeudi. La population de Versailles atteignait alors 500 habitants. Martial de Loménie fut assassiné au cours du massacre de la Saint-Barthélemy (24 août 1572) ne laissant que des enfants mineurs.
En 1575, Albert de Gondi, duc de Retz, originaire de Florence arrivé en France avec Catherine de Médicis, acheta la seigneurie de Versailles. Dès lors, Versailles fut la propriété des Gondi, une famille de juristes riches et influents au « Parlement » de Paris. Le petit-fils d’Albert, Henry de Gondi, qui devint cardinal, reçut à plusieurs reprises le roi Henri IV dans son manoir de Versailles. Dans les années 1610, les Gondi invitèrent plusieurs fois le jeune roi Louis XIII à des parties de chasse dans les vastes forêts de Versailles.

Le Kaki

Le Kaki
Mieux Connaître
Il importe de bien différencier les divers types de kakis, Ã la saveur distincte.
Le kaki produit en Europe, commercialisé d'octobre à janvier, est rond, lisse et orangé. Sa chair est astringente lorsqu'il est immature. Ce n'est que lorsqu'il est blet que l'on peut apprécier sa chair fondante et parfumée. Il est également alors trés fragile et difficile à transporter.
Des variétés non astringentes existent dont la plus répandue est "Sharon", importée d'Israël, de septembre à mai. Sous une fine peau orange, sa chair peut être ferme (elle se croque alors) ou bien souple (et se déguste, par exemple, à la petite cuillére) mais toujours douce, trés sucrée avec une saveur évoquant l'abricot et la datte fraîche.
Calendrier de Commercialisation
Il est importé Ã l'automne, en provenance d'Italie principalement (qui produit des quantités importantes : 60 000 t), d'Israël, d'Espagne, du Brésil, du Pérou et de Nouvelle-Zélande.
Comment Conserver
Le Sharon peut se conserver une semaine dans le bac à légumes du réfrigérateur ; le kaki blet doit étre consommé moins de 2 jours aprés l'achat.
Suggestions d'utilisation
Fruit de bouche, le kaki peut également se glisser, en petits dés, dans les salades d'endives (avec des dés de Comté ou de Cantal) ou se cuire en compote épicée.
Histoire
Originaire de Chine ou il pousse spontanément, le plaqueminier (la plaquemine est un autre nom du kaki qui est parfois aussi surnommé "figue caque") a été introduit au Japon depuis plus d'un millénaire. Considéré dans ce dernier pays comme l'un des meilleurs fruits qui soient (on y recense plus de 800 variétés cultivées), le kaki fait partie des produits traditionnellement dégustés pour célébrer le nouvel ans.
Il semblerait que le kaki ait fait son introduction en Europe dés 1789, mais il faut attendre 1869 pour que des premiers essais d'acclimatation soient tentés au Muséum d'Histoire Naturelle et 1873 pour que ce fruit fasse sa premiére apparition chez les marchands de comestibles de Paris. Un ingénieur des constructions navales nommé Dupont installa, à Toulon, une collection de 27 variétés de plaquemines. Ce fruit connut en Provence un succés certain et, en 1931, un guide de voyage n'hésitait pas à recommander plus particuliérement le kaki du Cannet et celui de Marseille. Il n'est plus rare d'observer de nos jours dans le midi de la France, d'étonnant arbres qui, au milieu de l'hiver, porte sur leurs branches dénudées des fruits bien orangés.
corbeille de fruits exotiques et de kakis et sharons : http://www.fruitselect.com/
Connaissances nutritionnelles
Fruit exotique tendre, délicat et fragile, le kaki apporte une diversification originale dans les menus, tout en fournissant un apport nutritionnel de qualité. Il est en effet particuliérement bien pourvu en provitamine A aux propriétés anti-oxydantes bénéfiques (1,4 g aux 100 g), ainsi qu'en sucres naturels abondants (plus de 15 g aux 100 g). Il fournit également des quantités non négligeables de vitamine C (en moyenne 7 mg aux 100 g), et un large éventail de minéraux. Le kaki doit être consommé trés mur : sa pulpe est alors tendre et moelleuse, et ses tannins astringents sont moins abondants.
Les tannins sont des substances complexes, de nature polyphénolique (comme les pigments anthocyaniques ou flavonoédes). Dotés d'une forte astringence, ils resserrent les tissus de la muqueuse de la bouche, et donnent une sensation d'épreté. Absorbés en quantité excessive, les tannins pourraient avoir des effets indésirables (inhibition des enzymes digestives, augmentation des besoins en vitamine B12 et en certains acides aminés). Mais étant donné leurs effets astringents marqués, on en limite spontanément la consommation.
A noter qu'il existe aujourd'hui des variétés de kaki non astringentes, fermes, Ã chair bien croquante. Le " Fuyu ", de forme légérement aplatie, posséde une fine saveur vanillée. Il est originaire du Japon, et largement cultivé en Espagne et en Italie. Autre variété : le " Sharon ", originaire d'Israël, un fruit sans pépins et bien sucré, qui se croque comme une pomme !

รูปนี้คือ รูปต้น kaki(ต้นพลับ,ลูกพลับ)จ้า..แล้วเจอกันใหม่นะ Bye Bye...

Petit pois

Petit Pois

Le pois, petit pois ou encore pois rond est une plante annuelle, de la famille des Légumineuses (Fabacées), largement cultivée pour ses graines, consommées comme légume, ou utilisées comme aliment du bétail. Les termes désignent aussi la graine elle-même, riche en protéines (25 %). Les pois frais sont plus couramment appelés « petits pois ».
Le nom scientifique est Pisum sativum L. La plante est donc de la famile des Fabacées, de la sous-famille des Faboideae et de la tribu des Fabeae.
L'espèce Pisum sativum rassemble plusieurs sous-espèces, classées précédemment en espèces distinctes. Principales sous-espèces :
Pisum sativum L. subsp. sativum var. sativum : petit pois, pois potager ou pois des jardins ;
Pisum sativum L. subsp. elatius (Steven ex M. Bieb.) Asch. & Graebn. : pois sauvage ;
Pisum sativum L. subsp. sativum var. arvense (L.) Poir. : pois fourrager, pois protéagineux ou pois des champs ;
Il existe une multitude de variétés commerciales :
les pois mangetout, qui se consomment comme des haricots verts ou des haricots mangetout.
les pois secs.

The Rat

The Rat
The best-known rat species are the Black Rat Rattus rattus and the Brown Rat R. norvegicus. The group is generally known as the Old World rats or true rats, and originated in Asia. Rats are bigger than most of their relatives, the Old World mice, but seldom weigh over 500 grams (1 lb) in the wild. The common term "rat" is also used in the names of other small mammals which are not true rats. Examples include the North American pack rats, a number of species loosely called kangaroo rats, and a number of others. Other rats such as the Bandicoot rat Bandicota bengalensis are murine rodents related to the true rats, but are not members of the genus Rattus. The widely distributed and problematic commensal species of rats represent a minority in this diverse genus. Many species of rats are island endemics and some have become endangered due to habitat loss or competition with brown, black, or Polynesian rats.
In Western countries, many people keep domesticated rats as pets. These are of the species R. norvegicus, which originated in the grasslands of China and spread to Europe and eventually, in 1775, to the New World. Pet rats are Brown Rats descended from those bred for research, and are often called "fancy rats", but they are still the same species as the common city "sewer" rat. Domesticated rats tend to be both more docile than their wild ancestors and more disease prone, presumably due to inbreeding.
The common species are opportunistic survivors and often live with and near humans. The Black Plague is traditionally believed to have been caused by the micro-organism Yersinia pestis, carried by the rat flea Xenopsylla cheopis which preyed on R. rattus living in European cities of the day; it is notable that these rats were victims of the plague themselves. It has recently been suggested that neither rats nor infected fleas would have spread fast enough through Europe to be a likely culprit, although this is controversial and research continues.[citation needed] Regardless, rats are frequently blamed for damaging food supplies and other goods. Their reputation has carried into common parlance: in the English language, "rat" is an insult and "to rat on someone" is to betray them by denouncing to the authorities a crime or misdeed they committed. While modern wild rats can carry Leptospirosis and some other "zoonotic" conditions (those which can be transferred across species, to humans, for example), these conditions are in fact rarely found.[citation needed] Wild rats living in good environments are typically healthy and robust animals. Wild rats living in cities may suffer themselves from poor diet and internal parasites and mites, but do not generally spread disease to humans.
Rats have a normal lifespan ranging from two to five years, though three years is typical.

Saint-Valentin

Carte de Saint-Valentin, États-Unis, ca 1910.

ใหนๆก็ใกล้วัน วาเลนไทน์ แล้วเราก็เลยหาเรื่องเกี่ยวกับวันนี้ หรือ วันแห่งความรักมาให้ทุกคนได้ลองอ่านกันแล้ว ลองอ่านกันดูนะ

Le jour de la Saint-Valentin, le 14 février, est considéré dans de nombreux pays comme la fête des amoureux. Les couples en profitent pour échanger des mots doux et des cadeaux comme preuves d'amour ainsi que des roses rouges qui sont l'emblème de la passion.
À l'origine fête de l'Église catholique, le jour de la Saint-Valentin n'aurait pas été associé avec l'amour romantique avant le haut Moyen Âge. La fête est maintenant associée plus étroitement à l'échange mutuel de « billets doux » ou de valentins illustrés de symboles tels qu'un cœur ou un Cupidon ailé.
À l'envoi de billets au XIXe siècle a succédé l'échange de cartes de vœux. On estime qu'environ un milliard de ces cartes sont expédiées chaque année à l'occasion de la Saint Valentin, chiffre battu seulement par le nombre de cartes échangées lors des fêtes de Noël. On estime aussi que 85% de ces cartes sont achetées par des femmes.

== Historique du jour de la Saint Valentin ==
===Les fêtes de la fertilité du mois de février===
L'association du milieu du mois de février avec l'amour et la fertilité date de l'antiquité. Dans le [[Calendrier attiquecalendrier]] de l'[[Athènes antique]], la période de mi-janvier à mi-février était le mois de Gamélion, consacré au mariage sacré de [[Zeus]] et de [[Héra]].
Dans la [[Rome antique]], le jour du 15 février était nommé les [[lupercales]] ou festival de [[Lupercus]], le dieu de la fertilité, que l'on représente à moitié nu et vêtu de peaux de chèvre. Les prêtres de Lupercus sacrifiaient des chèvres au dieu et, après avoir bu du vin, ils couraient dans les rues de Rome et touchaient les passants en tenant des morceaux de peau de chèvre à la main. Les jeunes femmes s'approchaient volontiers, car être touchée ainsi était censé rendre fertile et faciliter l'accouchement. Cette solennité païenne honorait [[Junon]], déesse romaine des femmes et du mariage, ainsi que [[Pan_(mythologie)Pan]], le dieu de la nature.
Selon l'[[encyclopédie catholique]] de 1908, au moins trois saints différents sont nommés Valentin, tous trois martyrs. Ils sont mentionnés dans les premiers martyrologes à la date du 14 février : *Un prêtre à [[Rome]], qui a souffert le martyr dans la seconde moitié du {{s-IIIe}} et qui a été enterré sur la [[Via Flaminia]].*Un évêque d'''Interamma'' (le [[Terni]] moderne), qui a également souffert le martyre dans la deuxième moitié du {{s-IIIe}} et qui a également été enterré sur la Via Flaminia.*Un martyr en Afrique du Nord dont on ne sait presque rien.
Le rapprochement entre la Saint Valentin et l'amour courtois n'est mentionné dans aucune histoire ancienne et est considéré par des historiens comme une légende. La fête de la Saint Valentin a été célébrée pour la première fois le 14 février par décret du pape [[Gelase Ier]], aux alentours de [[498]]. Il existe une légende selon laquelle la fête de la Saint-Valentin a été créée pour contrecarrer la pratique des lupercales par les jeunes amoureux qui dessinaient leurs noms sur une urne. Mais cette pratique n'est citée dans aucune source écrite de l'époque.
Il ne faut cependant pas oublier que toute fête chrétienne est un relicat de fête païenne et qu'elle à donc un but "sanitaire et social". En l'occurrence, le jour de la Saint Valentin a longtemps été célébré comme étant la fête des célibataires et non des couples. Le jour de la fête, les jeunes filles célibataires se dispersaient aux alentours de leurs villages et se cachaient en attendant que les jeunes garçons célibataires les trouvent. A l'issue de ce cache-cache géant, les couples formés étaient amenés à se marier dans l'année. Ceci permettait de développer la démographie et stimuler l'expansion des villages.Soulignons que cette pratique laissait libre cours à beaucoup de tricheries de la part de couples officieux ainsi que des hommes qui visaient une jeune fille en particulier et notamment la plus belle du village, très courtisée.
===L'époque médiévale===
La première mention du jour de la Saint-Valentin avec une connotation amoureuse remonte au {{s-XIVe}} en Angleterre et en France, où l'on croyait que le 14 février était le jour où les oiseaux migraient. Cette croyance est mentionnée dans les écrits de [[Geoffrey Chaucer]] au {{s-XIVe}}. Il était courant durant cette période que les amoureux échangent des billets et qu'ils s'appellent chacun leur Valentin. Un de ces billets du {{s-XIVe}} se trouverait à la [[British Library]]. Il est probable que nombre de légendes sur la Saint-Valentin aient été inventées pendant cette période. Parmi ces légendes, on trouve celles-ci : *La veille du martyre de Saint Valentin, il a glissé un « valentin » à la fille du geôlier qui aurait lu « de la part de votre Valentin ».*Pendant une période d'interdiction de mariage des soldats romains par l'empereur [[Claude le GothiqueClaude II]], Saint Valentin arrangeait secrètement les mariages. Dans la plupart des versions de cette légende, le 14 février est la date liée à son martyre.

Au Revoir.

hi

วันนี้กำเลย กลับมาจากโรงเรียนกะจะอัพ BloG ปรากฏว่า บล๊อกเน่าเกิดล๊อกอินไม่ได้ แงๆ ต้องทำใหม่เลย เปนกำลังใจให้ด้วยนะทุกคน

Disneyland Paris

Le Parc Disneyland ou Disneyland Park[1] (48° 52’ 29’’ N, 2° 46’ 35’’ E) est un parc à thèmes de la Walt Disney Company situé en France, en Seine-et-Marne à Marne-la-Vallée, qui a ouvert ses portes le 12 avril 1992. Il fait partie du complexe de loisirs Disneyland Resort Paris anciennement Euro Disney Resort.
Le parc à thèmes s'est d'abord appelé Euro Disneyland jusqu'en 1994 puis Disneyland Paris jusqu'en 2002 où il acquis son nom actuel de Parc Disneyland. Ces changements successifs de nom symbolisent aussi la difficulté du parc à trouver son identité et sa fréquentation. Le parc n'appartient pas directement à la Walt Disney Company mais à Euro Disney Associés SNC détenu par Euro Disney SCA.Le nom Disneyland Paris, utilisé par la majorité des fans, reste toutefois le plus explicite pour le différencier des autres Royaumes enchantés de Disney.

Le Parc Disneyland ou Disneyland Park[1] (48° 52’ 29’’ N, 2° 46’ 35’’ E) est un parc à thèmes Parc Disneyland
Ancien nomEuroDisneyland
Ouverture12 avril 1992
Domaine.Disneyland Resort Paris
Ville / (Dépt.)Marne-la-Vallée,
(État) / PaysFrance
PropriétaireEuro Disney SCA
Type de parcParc à thèmes
Site Webwww.disneylandparis.com

เม้นท์ให้กำลังใจทีนะ